دلشده

ما ز یاران چشم یاری داشتیم         خود غلط بود آن چه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی برگی دهد                   حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود               ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت        ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز              ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد             جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا            ما محصل بر کسی نگماشتیم

حافظ